Ks. Michał Potaczało jako literat

Publikowane i nieopublikowane dzieła literackie. Wieczór wspomnień. Chrzanów - Rospontowa 26 lutego 2013 r.

Wieczorem, pod koniec lutego 2013 r. na plebanii parafii Matki Bożej Ostrobramskiej na Rospontowej odbyło się spotkanie poświęcone osobie ks. Michała Potaczały, który w tym miejscu przed kilkudziesięciu laty wypełniał swoje powołanie kapłańskie. Mimo upływu tylu lat pamięć o nim trwa. Spotkanie prowadziła Daria Piątek wiceprezes Stowarzyszenia Przyjaciół Księdza Michała Potaczało „Apostoł Dobroci”, które zawiązało się, by pamięć tę pielęgnować. Uczestniczyli zarówno członkowie Stowarzyszenia jak też inne osoby, które dowiedziały się o spotkaniu, dzięki ogłoszeniu przez księdza proboszcza. Na program złożyła się: prelekcja Wojciech Sali, recytacja własnych wierszy Wandy Madej, dyskusja, a na koniec modlitwa u grobu ks. Michała Potaczały.

Wprowadzając do przedstawienia ks. Michała Potaczały jako autora dzieł literackich Wojciech Sala stwierdził, że oprócz książek wydanych - głównie staraniem Jana Lachendry - jest jeszcze wiele nie wydanych, jak np. maszynopisy, które posiada.

Prelegent przygotował stronę z fotografiami okładek dotychczas wydanych książek wraz z krótkim opisem, którą można oglądnąć na stroniach Chrzanowskiego Klubu Inteligencji Katolickiej.

Wojciech Sala należy do grona osób, które znały osobiście ks. Michała Potaczałę i z nim współpracowały. Na podstawie własnych wspomnień opublikowanych w „Zakochanym w każdym człowieku” przedstawił szczegółowe tytuły nieopublikowanych dzieł literackch ks. Michała Potaczały.

Na spotkaniach w Klubie Inteligencji Katolickiej w Chrzanowie były wielokrotnie czytane teksty zawarte w maszynopisach. Dwa z nich: „Legenda o Św. Jerzym Georgiusie” i „Ginąca puszcza” zostały przepisane przez pana Stanisława Krzemienia.

By oddać klimat twórczości ks. Michała został odczytany fragment „Legendy o Św. Jerzym Georgiusie” - z dzieł niewydanych a także dwa wiersze „Małe psie” oraz „Sowa i mysz” wydane w roku 2003 przez Jana Lachendrę w tomiku „Wierszem i prozą.”. Tomik był ilustrowany przez Martę Salę.

Prelegent przedstawił publikowane już wspomnienie ks. Jerzego Dziewońskiego, późniejszego, wieloletniego kanclerza Kurii Krakowskiej, a w owym czasie inżyniera elektryka, którego zaprosił z polecenia księdza Michała do parafii Matki Bożej Ostrobramskiej. Wspomniał również o konsekwencjach tego zaproszenia - przesłuchanie na komendzie Milicji Obywatelskiej.

„ Ks. Michał [...] zaprosił mnie do wygłoszenia prelekcji podczas Mszy św. w kościele parafialnym w Rospontowej. [...] miało to miejsce 15 stycznia 1974 r.[...] Mówiłem o wychowaniu w ogólności, a nastepnie o wychowaniu religijnym i o tym co to wychowanie podtrzymuje i rozwija , a więc o ćwiczeniu religijnym [...] Widziałem go tylko raz w życiu, w tę niedzielę, w którą głosiłem słowo na Mszach świętych. Robił na mnie duże wrażenie. Był bardzo skupiony, poważny, może trochę małomówny i bardzo skromny. Podziwiam jego odwagę, że zaprosił świeckiego człowieka, by przemawiał w kościele. W owym czasie nie było to częste zjawisko.[...] Wyczuwałem, że ks. Michałowi bardzo zależy na parfianach, że duszpasterstwo jest jego życiową pasją.”

W drugiej części spotkania pani Wanda Madej recytowała własne wiersze poświęcone pamięci ks. Michała Potaczały.

Pod koniec spotkania wszyscy zebrani udali się do grobu czcigodnego kapłana. Grób ten znajduje się w pobliżu kościoła Matki Boskiej Ostrobramskiej tuż przy pomniku św. Maksymiliana Marii Kolbe. Odmówiono modlitwy, zapalono znicze, a Wojciech Sala przeczytał fragment modlitwy "Ojcze nasz", którą ułożył ks. Michał Potaczało.

“Ale nas zbaw ode złych rozmów, które obejmują wszystkie tajniki
I wciągają słabych ludzi na trzęsawisko, jak błędne ogniki.

I nie pozwalaj nam rozgrzeszać genialnych zbrodniarzy,
Ale ucz nas myśleć i sądzić sercem krzywdzonych nędzarzy.

Zbaw nas od złej woli, która tylko siebie uznaje.
A natchnij nas dobrocią Twego Ja, które się wszystkim rozdaje.

Uczucie nasze szuka dobra, piękna i miłości.
Stwórz w nas serce mądre, niech nas nie dręczą słabości.

Zbaw nas więc ode wszego złego
Doczesnego i wiecznego.”